شب‌نوشته‌های ستاره

سرم سنگینه از خودم می‌پرسم تموم شد؟ هنوز درمورد جوابش مطمئن نیستم اما احساس میکنم از پس یه چیز سفت براومدم. دیوار

وقتی تمام تضادهای دنیا می‌تواند در اندک ثانیه‌ای در وجود آدمی جمع شود، خوب یعنی چه؟ بد یعنی چه؟ به دنبال تصویری

پاهام خستست. مامان میگه کاش دانشگاهت یزد بود. نرگس از سر بیش از حد شور بودنش داد میزنه نه و بعد ساکت

انسان در جست و جوی معنای اولین کتابی بودکه آقای دهقانی وقتی وارد کتابفروشی شدم بهم پیشنهاد داد که بخونم. درمورد زندگی

از عصر یه تمایل عجیب و شدیدی برای گوش دادن به آهنگای قِری و دوبس دوبسی درون کمرم احساس میکنم اما هر

فکر کنم این عادیه که بعد از یه مدتی هر روز نوشتن حالا یه افتی توی انگیزه و ایده‌یابی داشته باشم. گابلین

امشب اومدیم خونه دایی غلامرضا قرار بود بعد شام بریم مامان شل کرد بابا شل بود هیشکی نیومد دنبالمون موندیم با بچه‌ها

یه جای خنک یه جای جدید یه جای جالب یه جای عجیب حالا که برمیگردم و به گذشته نگاه میکنم، بیشتر از

امروز کتاب من، شماره سه از عطیه عطار زاده رو تموم کردم. باید بگم که خیلی سنگین‌تر از اون یکی کتابش یعنی

به نظرت آدما با کنارت بودن احساس بهتری پیدا میکنن؟ اکثرشون؟ خب اکثریت مهمه اما مخاطب بعضی از سوال‌ها می‌تونه به گروه

از چایی یخ بدم میاد. از اینکه مامان ادعا میکنه چایی اصلا هم یخ نکرده و هنوز گرم و قابل خوردنه هم

شرط می‌بندم اگه بنایی از اول به عنوان یک شغل زنانه در نظر گرفته میشد، علاوه بر ساختمونای ظریف و تمیز و

خوشبختی برای بعضی‌ها یعنی همین لحظه حال، برای بعضی‌ها چیزیه که دو روز بعد قراره اتفاق بیوفته و برای بعضی‌های دیگه چیزیه

شنیده بودم عباس معروفی یه کتابفروشی توی تهران داره. آرزوم بود یه روز برم تهران و راسته کتابفروشای انقلاب رو بگیرم و

قبلنا، یعنی وقتی بچه‌تر بودم، آگاهانه یا خودکار دوست داشتم جواب‌هایی به بقیه بدم که دقیقا همون چیزی بود که دوست داشتن

کم آوردی؟ نه بابا دارم مینویسم دیگه. میخوای یه استراحت به خودت بدی؟ تا همینجا هم خوب کار کردی. نه. ممنون. بخوام